Israël en de Palestijnen: Wel of geen partij kiezen?

Het Palestijnse volk heeft wat de staat Israël zich niet kan veroorloven: geduld. De verdediging, of de bekostiging van het voortbestaan van Israël kost veel geld, maar de Palestijnen weten dat er een dag zal komen dat noch Israël noch haar geopolitieke partners haar bestaan nog langer kunnen garanderen. Op die dag zullen de verschillende groepen die zich onder de naam Palestijnen bewegen hun slag slaan en de eerder onneembare burcht met steun van de Arabische wereld veroveren.

De Israëli’s weten dat de tijd tikt. Zij zijn daardoor gedwongen het conflict te escaleren om kansen te creëren voor de tijd opraakt. Maar beide partijen weten ook dat het voortdurende conflict een cynisch wederzijds voordeel oplevert. Zolang het conflict namelijk woedt, vinden beide partijen gemakkelijk de weg naar internationale media om hun zaak te bepleiten. Beide partijen ontvangen vanuit de hele wereld politieke, sociale en financiële steun. Het conflict an sich plaatst beide partijen in het spotlicht van het wereldtoneel. En dat is macht.

Door deze wederzijdse belangenverstrengeling zijn Israël en de Palestijnen tot elkaar veroordeeld om het conflict zo lang mogelijk uit te melken. Zij zullen het conflict zelf dan ook nooit willen oplossen, omdat een oplossing op de langere termijn geen van beide partijen iets oplevert. Maar hoe los je dan een onoplosbaar probleem op? Daarbij fungeert het conflict als splijtzwam tussen Oost en West. Officieel steunen Europa en Amerika Israël. Aan de andere kant ontvangen de Palestijnen steun uit China, India, Rusland en de Arabische wereld. Zo ontstaan er twee kampen in de wereld–de voedingsbodem voor een Derde Wereldoorlog?

In plaats van partij te kiezen zou de internationale gemeenschap het conflict an sich moeten oplossen, maar het is onwaarschijnlijk dat de wereld hierover ooit tot een unanieme oplossing zal komen. Dit conflict kent derhalve geen oplossing, behalve pragmatisch opportunisme. Zolang Israël de Arabische wereld bezighoudt, loont het Europa en Amerika erin te blijven investeren. Israël speelt voor ons de rol van hongerige wolf die de Palestijnen najaagt tot ze zijn uitgeput. Het Westen moet zich daarom voorbereiden op de genadeklap.