Zal Amerika ons verraden?

Zal Amerika Europa verraden in ruil voor een goede deal met Rusland? Door de Duitse industrie opzettelijk te verwoesten (denk aan Nordstream 2), wordt Europa een afzetmarkt zonder eigen productiemiddelen. Dan kunnen Amerikaanse bedrijven met behulp van Russische grondstoffen zichzelf verrijken op kosten van Europese burgers. 

Rusland heeft inmiddels de waardevolle grondstoffen in Oost-Oekraïne veroverd. Daar ging die oorlog natuurlijk om, om de rijkdommen in die Donbass regio. En terwijl wij nog steeds wachten op de beloofde overwinning op de Russen die ons al 3 jaar lang door hysterische journalisten beloofd wordt, lijken Trump en Poetin achter de schermen tevreden met het huidige resultaat. 

Maar omdat Europa een verouderende bevolking heeft, zullen wij wel massale migratie van nog minstens 100 miljoen mensen uit de rest van de wereld moeten verwelkomen, namelijk de benodigde consumenten die nodig zijn om zowel Amerika als Rusland machtig en rijk te houden. Europa wordt dan een slavenplantage.

Het verbaast mij dan ook niet dat van deze drie partijen, Europa, Amerika en Rusland, alleen Europa echt feministisch is geworden en alleen Europa zich als onderdanige vrouw onderwerpt aan dominantere partijen. 

Zo hoeft het niet te zijn. We hoeven ons niet langer te laten knechten. Onze dalende vruchtbaarheid was natuurlijk helemaal geen ongeluk. Het is het gevolg geweest van tientallen jaren hersenspoeling met propaganda dat ons tweede kind slecht voor het milieu zou zijn en de derde een doodzonde, terwijl Mehmet met 14 kinderen uit Afghanistan hier drie woningen op een rij krijgt, hem gegund door de gemeente met een uitkering van de belastingbetaler, dus van mensen die dat zelf nooit kunnen betalen.

Wie zijn toch die wijze oude vrouwen die ons continent zogenaamd horen te leiden? Kaja Kallas? Ursula von der Leyen? Als zij dit niet zagen aankomen, dan zijn ze medeplichtig.

Wat ons is aangedaan is de grootste streek in de geschiedenis van Europa. Alweer gepakt door partijen waarvan we dachten dat het onze bondgenoten waren. Nu resteren ons slechts twee keuzes: Finis Germania, het einde aanvaarden, door ons zoals vroeger te onderwerpen aan generaal Varus uit Syrië, of door nog één keer te luisteren naar de woorden van Arminius: 

'Wie nog meer van zijn land houdt, van zijn ouders en van hun voorvaderen dan van de despoten en hun nieuwe koloniën, volg dan het volk naar glorie en vrijheid in plaats van de verrader naar schaamte en slavernij!'