Afscheiding van Den Haag en Brussel

Kleinstaaterei als oplossing voor de onvrede

Als het land niet uit de EU kan of mag, scheiden de provincies zich beter van de macht. Provinciaal separatisme begint met wat Thierry Baudet (FvD) een vlechtwerk van sociaal-economische steunpilaren noemt. Zij die zich niet langer thuis voelen in dit door extreemlinks gedomineerde nepland kunnen hun eigen industrieën, media en onderwijs leiden om zich helemaal los te maken van Brussel en Den Haag.

Wie kan het zich al voorstellen? Zeeland, Noord-Brabant en Limburg voegen zich samen met de Vlaamse provincies van België om een nieuwe staat te stichten, tussen Den Haag en Brussel in, maar verlost van beide. Een staat, bovendien, die de politieke hoofdstad van de EU (Brussel) het vuur aan de schenen kan leggen. Een dikke middelvinger naar de macht.

Of misschien zullen de provincies van Nederland voorlopig samen optrekken om een landelijke enclave in Noord-West Europa te vormen. Verdere integratie met West-Duitse bondsstaten ligt dan in het verschiet. De twee Hollandse provincies met hun Amsterdam, Rotterdam en Den Haag veranderen we in een soort diversiteits-Gaza, het afvoerputje vooral wat er verkeerd ging in Europa.

Wie zal het zeggen? Beide scenario’s klinken mij wenselijk in de oren. Wat er ook gebeurt, een vertrekbeweging zal desastreuze gevolgen hebben voor het idee van de openwereldsamenleving, die namelijk in de Benelux gestalte hoort te krijgen. Bevrijden we ons van het juk van totalitair-linkse krachten, bewerkstelligen we de doodsteek van het wereldwijde communisme.

Nederland zal, volgens de plannen van de EU, anders tegen 2030 al een soort hoofdstad van de wereld gaan worden. Samen met delen van België en West-Duitsland veranderen we in de TriState City, een project van grote bedrijven en andere belangengroepen om de Benelux vol te pompen met nog minstens tien miljoen migranten van buiten Europa erbij.

Heel ons land wordt een grote stad. Dan zijn we een hyperdiverse woongroeve waar autochtonen een minderheid zullen zijn, gedomineerd door een vermoedelijk islamitische leiding, een woestijn zonder ziel. Willen we daar niet het slachtoffer van worden, zullen we ons ervan moeten afscheiden. We zullen ons nee moeten verkopen tegen de megalomane, volksvreemde bureaucraten.

In de praktijk kan dit niet zomaar. Ook al zal een groot deel van de bevolking wel met de wind meewaaien, je moet een afscheiding kunnen financieren. Door ons af te splitsen van de Randstad zullen de provincies enorm veel aan belastingen besparen. Omgekeerd verliezen we weinig. Al dat geld kan men voortaan aan het eigen volk ter plaatse uitgeven in plaats van aan de zoveelste subsidie voor onnodige kunst in het Vondelpark.

Omgekeerd zullen Amsterdammers — die al honderd jaar lang op de PvdA en D66 hebben gestemd, dus tégen de provincie— gaan ontdekken waar hun vuilnis eigenlijk wordt opgeslagen, namelijk in grote dumpgebieden in omliggende provincies of zelfs verder. En als die provincies nu eindelijk eens de werkelijke prijs voor het opslaan van Amsterdamse stront zouden doorberekenen, konden ze er nog aan verdienen ook.

De Randstad is een last, geen goudmijn; een zwart gat waar provinciaal belastinggeld in verdwijnt. Nederland is beter af zonder Amsterdam. Van de toeristische opbrengsten aldaar vloeit amper een cent naar het achterland, ook al draagt heel Nederland via de inkomensbelasting bij aan de subsidiëring ervan. Zoals een Portugese dame me eens vertelde: zonder drugs en hoeren ging er toch niemand op vakantie naar Amsterdam? Er is daar niets.

Stel je voor dat Groningen de laatste gasrestjes voortaan zelf mag verkopen tegen vol tarief in plaats van het laten afpompen om de multiculturele samenleving te bekostigen. Dat is namelijk wat er met het gas gebeurde: het werd duur doorverkocht aan Frankrijk en van de winst werd goedkoper gas uit Rusland ingekocht. Van het verschil wat overbleef, bouwde de staat onder andere moskeeën, woningen voor asielzoekers en buurthuizen voor allochtonen.

Oh, en Groningers met schade aan hun huizen kregen niks. ‘Links’ Nederland snoof het Groningse gas op alsof het een partydrug was. Maar het feest is voorbij. De tent gaat sluiten. Laten we met zijn allen eens serieus gaan nadenken over onze afscheiding van Brussel en Den Haag. Wij zijn beter af zonder dat gespuis.