Na het Russische drone-ongeluk aan de Poolse grens besloot de Poolse regering 40.000 soldaten te stationeren aan de grens met Oekraïne.
Het klinkt als een militaire opmars, maar het is eigenlijk een terugtrekking, want Oekraïne heeft al lang niet meer het vermogen om de oostelijke Donbas, die feitelijk door het Russische leger is veroverd, te heroveren. En dus richten westerse mogendheden zich nu op de bescherming van Polen, wat impliceert dat ze Oekraïne niet langer kunnen verdedigen.
We kunnen het ook geen Russische overwinning noemen, want westerse belastingbetalers moeten blijven geloven dat de Russen nog steeds aan het verliezen zijn, zodat we belasting blijven betalen om de oorlogsinspanning te financieren. Paradoxaal genoeg geldt echter: hoe meer Europa aan deze oorlog uitgeeft, hoe kleiner de kans dat we winnen, en dat komt door fundamentele economische overwegingen.
Als Europa zichzelf verarmt door zijn rijkdom aan oorlog te besteden, dan zullen Europeanen, zelfs als we winnen, zich geen Amerikaanse goederen en diensten meer kunnen veroorloven en zullen onze economieën ondergeschikt worden aan China.
Chinese investeerders zijn bijvoorbeeld druk bezig geweest met het bouwen van pakhuizen en het kopen van fabrieken, havens, land en andere infrastructuur in Europa, zodat ze in China geproduceerde producten rechtstreeks aan Europese klanten kunnen verkopen en zo Amerikaanse mercantilisten kunnen omzeilen.
Europeanen die tot armoede worden belast om de NAVO te betalen, zouden zich geen aankopen meer bij Amazon kunnen veroorloven, maar zouden hun toevlucht nemen tot het kopen van goedkopere goederen rechtstreeks via Chinese e-commerce. Bovendien lieten na de recente importheffingen van Trump Chinese fabrikanten op TikTok zien hoe zij vrijwel alle zogenaamde Europese merken produceren, en dat producten die in Milaan, Italië, zijn ontworpen, in werkelijkheid in China worden geproduceerd. Het verschil is een prijsopslag van 1000%.
De Chinese industrie werkt er hard aan om zichzelf neer te zetten als zowel luxe als onbreekbaar, als reactie op beschuldigingen van Europese consumenten dat Chinese goederen nep en fragiel zijn. Ongeacht de kwaliteit zullen Europeanen naar verwachting overstappen op Chinese merken zodra Europese consumenten zich westerse merken niet meer kunnen veroorloven. Europa heeft hierop geen geloofwaardig antwoord, behalve het opleggen van invoerrechten.
Een welvarend Europa daarentegen moet ondergeschikt blijven aan de Amerikaanse belangen, en dat betekent voortdurende oorlogen voor Israël in het Midden-Oosten, en voortdurende oorlogen tegen Rusland, China en Iran, en mogelijk ook tegen Pakistan en India, zo niet ook tegen Turkije in geval van een Turkse breuk met de NAVO.
Is er geen alternatieve manier voor Europa om niet langer ondergeschikt te zijn aan Oost of West, aan China of Amerika?
Ja, er is een manier, en ik noem de oplossing de Eeuw van Bezuinigingen. Kijk, ons probleem is overconsumptie. Het is onze economische consumptie die ons zo afhankelijk heeft gemaakt van buitenlandse mogendheden. Als we manieren zouden ontwikkelen om onze consumptie tot een minimum te beperken, zouden we figuurlijk gesproken ons overtollige vet kunnen uithongeren en ons voor onze overleving kunnen richten op de arbeid van onze eigen bevolking. We zouden zelfs de goudstandaard kunnen terugbrengen.
We zouden onszelf in grote mate autarkisch kunnen maken en onze arbeid en intelligentie inruilen voor wat we niet zelf kunnen produceren. Een eeuw van bezuinigingen zou Europa sterk onafhankelijk van de wereld maken. Hoewel Amerikaanse bedrijven in Europa failliet zouden gaan, zouden ze vervangen worden door Europese familiebedrijven, niet door Chinese vervangers.
En dat is mijn punt: Europa Europees houden, een einde maken aan het zuigende effect dat onze rijkdom op immigranten heeft door van Europa een plek van ontbering te maken, maar ook een plek van trots. Door ontbering worden we dus sterkere, competentere en zelfverzekerdere mannen.
Europeanen hebben hun toekomst in eigen hand. Als we het leiderschap hadden om onze consumptie drastisch te verminderen, ons af te keren van het consumptiekapitalisme en Europa weer onafhankelijk te maken, zou de wereld getuige zijn van een Europese heropleving die we sinds de Renaissance niet meer hebben gezien.
Reacties
Een reactie posten