De wortels van de sociaaldemocratie

De verwerpelijke PvdA-ideologie

De Partij van de Arbeid is Marxistisch. Zij is na de oorlog in 1946 ontstaan uit een fusie van enkele kleinere partijen en de Sociaal-Democratische Arbeiders Partij (SDAP), welke op haar beurt in 1894 ontstond. De SDAP werd geschoeid op de leer van Karl Marx. De term sociaaldemocratisch doet daar niets aan af. Men hanteerde het begrip als synoniem voor Marxistisch om zo verschoond te blijven van de negatieve associaties rondom het Marxisme. De socialisten probeerden toen al hun ware gezicht te verbergen.

Karl Marx (1818-1883) schreef in Revolution und Kontra-revolution in Deutschland van maart-april 1852 dat in het belang van de vooruitgang de Franse en Spaanse creolen, de Tsjechen, de Slovenen en de Dalmaten maar moesten “verdwijnen”. Hoe we dit woord moeten interpreteren wordt duidelijk aan de hand van het volgende: Medeauteur van Das kommunistische Manifest Friedrich Engels draaide er niet omheen en vroeg in 1849 in de Neue Rheinische Zeitung (gepubliceerd door Marx) om “de uitroeiing van de Serviërs en andere Slavische volksstammen, evenals de Basken, de Bretoenen en de Schotse Hooglanders”. Niet alleen reactionaire klassen, maar ook reactionaire volkeren moesten plaatsmaken voor het nieuwe ideaal. In de eeuw erna zullen de communistische regimes Marx’ vernietigingsprogramma deels tot uitvoering brengen.

George Watson, historicus aan de Universiteit van Oxford, bestudeerde de vergeten literatuur over het socialisme en kwam tot enkele belangrijke conclusies. In zijn boek Lost Literature of Socialism besteedt hij twee hoofdstukken aan het Marxistische basement van het nationaalsocialisme en worden grote overeenkomsten duidelijk tussen het denken van Hitler en van Stalin, wat in beide gevallen tot concentratiekampen zou leiden. We kunnen de linkse filosoof Marx dus eveneens beschouwen als ideologische grootvader van ontspoorde nazidictator Adolf Hitler. Hij moet Marx’ vooruitstrevende concept gekend hebben. In gesprekken die Hitler voerde met Hermann Rauschning (Gespräche mit Hitler, 1939) gaf de Führer toe:

„Ich habe viel gelernt vom Marxismus, und ich bin nicht unentschlossen, es zu sagen.“

Hij had veel van het Marxisme geleerd en kwam daar openlijk voor uit. Rauschnings verhalen zijn als bewijsmateriaal gebruikt tegen de Duitsers gedurende de processen van Neuremberg.

Volgens Peter Verkooijen was het de meest logische stap nadat de sociaaldemocraten de klassenstrijd achter zich lieten. Nationaalsocialisme heette niet voor niets nationaalsocialisme. Vergelijk bijvoorbeeld in onze tijd de neonazistische steun voor het regime van Saddam Hussein en voor Palestina. De neonazi en de vredesactivist demonstreren zij aan zij. Zowel het communisme (110 miljoen slachtoffers) als het nationaalsocialisme (54 miljoen slachtoffers) moeten beschouwd worden als bastaardideologieën van het Marxisme.

De Partij van de Arbeid is geen beschaafde middenpartij. Het is een partij voor de linkse intellectuele elite die de arbeidersstem voor eigen doelen wil gebruiken. Dit verklaart de totale paniekreactie toen de ‘gewone man’ in 2002 opeens op de LPF stemde. De gevestigde socialisten—met de PvdA voorop—dreigden hun macht kwijt te raken. Haar aanhangers mogen dan zo naïef zijn te geloven dat ze het beste voor hebben met de maatschappij, dat ze sociaal betrokken zijn, vooruitstrevend gedachtegoed aanhangen, enzovoorts, feit blijft dat ze de ondersteuners zijn van een verwerpelijke ideologie: het bloedrode Marxisme.