Wanneer politici spreken over ‘integratie van allochtonen’, dan bedoelen ze het inpassen van nieuwkomers in het maatschappelijke systeem. De politici zien migranten graag in de economie meedraaien, maar zonder vereiste aanpassing aan andere culturele normen en waarden. De allochtoon werkt, maakt carrière, betaalt belasting en houdt zich aan onze wetten, maar verder blijft alles bij hetzelfde.
Deze politieke ‘integratie’ betekent dus geenszins integratie in de sociaal-culturele betekenis. Het is, bij wijze van spreken, niet nodig om de nieuwe buren te leren kennen. Dat laatste heet dan weeg assimilatie. Wie assimileert, wie zich ‘aanpast’, neemt de normen en waarden van zijn nieuwe land over en neemt actief deel aan de plaatselijke gewoonten en tradities. Juist dan vallen de culturele barrières weg die in conflictsituaties als discriminatie ervaren gedragingen opwekken.
Anders gezegd: racisme is het directe gevolg van de halfslachtige politiek die nieuwkomers (migranten, vluchtelingen, gastarbeiders, asielzoekers en ‘allochtonen’) niet dwingt om te assimileren.
Ingebakken cultuur
Amerikaanse onderzoekers voerden eens het volgende experiment uit. Geboren en getogen Afrikaanse Amerikanen (de nakomelingen van de zwarte slaven) keerden terug naar hun oorspronkelijk continent om zich vrijwillig te voegen bij een plaatselijke stam. De Afrikaanse Amerikanen werden koud ontvangen. De verwesterde zwarte spraken de inheemse taal niet, kenden enkel de moderne Amerikaanse cultuur en hadden geen band meer met het Afrikaanse continent. De ‘autochtone’ stamleden konden slecht met de nieuwkomers overweg en besloten hen te verstoten. Het onderzoek leerde dat ondanks een gelijke afkomst men cultureel verschillende nieuwkomers niet als gelijken wilde beschouwen: niet ras of huidskleur, maar cultuur vormde de figuurlijke taalbarrière.
De verschillen in aangeleerd gedrag, taal en gewoontes creëren bij mensen nu eenmaal een culturele afbakening die het vrijwel onmogelijk maakt met zulk verschillende mensen samen te leven. De Idee van de multiculturele samenleving blijkt geschoeid op een misvatting. Daarvoor is een eenvoudige ecologische waarheid: overal ter wereld vormen groepen nieuwkomers ongewenste competitie om bestaande hulpbronnen die de ‘autochtone’ groepen zich al hebben toegeëigend, zoals land, dieren, water, bossen of jachtvelden. Om dezelfde reden zullen autochtone Nederlanders een massale immigratie van Zuid-Afrikanen naar het noorden evenmin warm ontvangen. Nogmaals: niet ras, niet huidskleur, maar culturele verschillen werpen barrières op.
Een derde voorbeeld. In het Duitsland ten tijde van het interbellum trachtten nazistisch politici zogenaamd ‘genetische Duitsers’ vanuit de gehele wereld terug naar Duitsland te repatriëren, wellicht om het leger te versterken. Uit Rusland keerden treinwagons vol ‘genetische’ Duitsers—die inmiddels nauwelijks meer Duits spraken en veelal Russische gewoonten hadden overgenomen—terug naar de Heimat. Ondanks dat deze geïmporteerde nieuwkomers van Duitse afkomst waren, protesteerde de ‘autochtone’ bevolking. Voor ons anno nu zeer herkenbaar beschuldigden de autochtonen de nieuwkomers ervan hun dat ‘hun banen kwamen inpikken’. Wederom wekte de migratie an sich, versterkt door cultuurverschillen, de afwijzende houding van de ontvangende bevolking op.
Moraal van het verhaal: protestreacties gericht tegen massa-immigratie zijn geen racisme, maar vanzelfsprekend.
Verwarring
Het is gemakkelijk om migratiekritiek met racisme te verwarren. Pim Fortuyn werd bijvoorbeeld een racist genoemd, omdat hij de islam een „achterlijke cultuur” vond. Maar islam is nu eenmaal geen ras, maar een geloof waarvan je de dogma’s moet kunnen bekritiseren.
De islamitische gemeenschap in Nederland is een te hechte groep om ooit succesvol te kunnen assimileren. Integratie is het hoogst haalbare voor deze groep. Moslims zijn in eerste plaats moslim, op de tweede plaats Turk of Marokkaan (in de Nederlandse casus), daarna vaak Arabier, en pas op de laatste en meest ondankbare plaats Nederlander. Bovendien probeerden de eerste generaties gastarbeiders de assimilatie van tweede en derde generaties tegen te houden uit angst voor verchristelijking, verwestering en anderen onbegrepen zaken.
Zolang de grenzen openblijven en miljoenen nieuwkomers door migratie en voortplanting Nederland ‘innemen’, zal het veronderstelde racisme altijd hoogtij blijven vieren. Ook de oudere generatie allochtonen zullen zich tegen nieuwere generaties keren. Massamigratie veróórzaakt racisme.
Kolonisatie
Wanneer migranten in zulke grote aantallen arriveren, en in staat zijn zich sneller voort te planten, dan kunnen zij de assimilatiewens omkeren: niet de nieuwkomers, maar de ontvangende bevolkingen zullen zich dan moeten aanpassen. Dit verschilt enigszins met het Europese kolonialisme dat vooral op handel drijven uit was en niet zozeer op de fysieke kolonisatie van de wereld. Grote groepen migranten hoeven zich namelijk niet meer aan te passen, want ze kunnen op de eigen groep terugvallen. De nieuwkomers verwerven de maatschappelijke sleutelposities, terwijl achteruitlopende autochtonen zich cultureel moeten aanpassen aan de nieuwkomers.
Denk bijvoorbeeld aan het Sinterklaasfeest. Op hoeveel basisscholen wordt dat dit jaar nog gevierd? De ramadanviering neemt ongetwijfeld in kracht toe.
Reacties
Een reactie posten