Van immigratie naar remigratie

De geweldloze afschaffing van de multiculturele samenleving

Wie bij hoge uitzondering toch eens naar het NOS-journaal kijkt, valt op hoe dogmatisch nieuwslezers het PvdA-programma napapegaaien. Het politieke debat in Nederland is gereduceerd tot de vraag welke kandidaat het meeste fatsoen heeft. Een visie voor de lange termijn ontbreekt. Het meest schokkend is wel het blinde geloof in de voordelen van ongecontroleerde massa-immigratie, gezinshereniging en de opgedrongen multiculturele samenleving—symbool voor polderende besluiteloosheid. Onze rechtsbeginselen beschermen nieuwkomers beter dan oudgedienden en stellen criminele migranten in staat het land te terroriseren.

Stelt u zich voor dat honderdduizenden boeren-Limburgers en -Drentenaren naar China zouden emigreren om er werk te zoeken in steden als Guangzhou of Shanghai. Zou het ons verbazen wanneer onze plattelanders het in China niet lukt om ‘volwaardig Chinees’ te worden? Zou het ons moeten verbazen als deze Hollandse onderklasse de ingewikkelde Chinese taal zelfs na drie generaties niet vloeiend onder de knie krijgt? Of dat ze weinig vriendschappen zullen sluiten met autochtone Chinezen? En zouden we de oververtegenwoordiging van onze boerenlompheid in de Chinese criminaliteitsstatistieken dan zonder schaamte afdoen als anti-Nederlands racisme? Het is natuurlijk makkelijker om alle Chinezen voor racisten uit te maken.

Economische uitvinding

De massa-immigratie naar Nederland is een economische uitvinding, een sociaal construct in stand gehouden door financiële belangen. Omdat de lonen in verschillende werelddelen ver uiteen liggen is het voor ondernemers aantrekkelijk om goedkope arbeid te importeren. Bij onverwachte werkeloosheid draait de belastingbetaler op voor de uitkeringen.

Ondank dat de economie groeit, verdringen migranten duurdere autochtonen wel degelijk van de markt. Autochtonen hebben dieper in de Nederlandse samenleving ingekocht, bijvoorbeeld met leningen, hypotheken of investeringen, en kunnen niet meer leven een Pools salaris. Voor de prijs van honderd autochtone vrachtwagenchauffeurs kan een bedrijf driehonderd Polen inzetten. In plaats van efficiëntere arbeidsprocessen in te voeren, kiezen ondernemers ervoor op mensen te besparen. Op de middellange termijn is het makkelijker en goedkoper om Marokkanen of Polen naar Nederland te halen, terwijl je op de langere termijn het eigen volk ondergraaft.

Als de politiek haar burgers eerlijk zou vertellen dat ze om economische redenen worden uitgefaseerd, of afgeschreven, dan zou er toch iets van een opstand moeten uitbreken. Om mensen passief te houden, liegt de politiek dus van alle kanten. We zouden immigranten nodig hebben om de vergrijzing tegen te gaan. Allochtonen zouden onze verarmde cultuur komen verrijken. We moeten toch boete doen voor de slavernij, de NSB en Anne Frank. En als u nog niet overtuigd was, dat moet u weten dat Nederland in de Gouden Eeuw heel rijk is geworden dankzij migranten—begrijp het nou, we zijn altijd al een migratieland geweest! Heus.

Onze Toekomst

Onze Toekomst is onze toekomst niet meer, maar van de nakomelingen van de islam voor wie wij horen op te schuiven. We hebben onze lotsbestemming uit handen gegeven. De genoemde politieke rechtvaardigingen voor massamigratie zijn allen drogredenen. De migranten en hun nakomelingen kunnen onze vergrijzing niet oplossen. Het is vervangingspolitiek, want wat wordt er anders bedoeld met het tegengaan van vergrijzing, dat we Turken en Marokkanen tijdelijk in bruikleen bewaren, totdat we zelf weer aangesterkt zijn en ze voldaan weer terug naar huis gaan?

Daarnaast wegen de belastinginkomsten van migranten niet op tegen de integratiekosten. Netto draagt de migrantenpopulatie negatief bij aan de Nederlandse economie: 7,5 miljard EUR per jaar (Nyfer, 2010). Dat zijn inderdaad de cijfers van de PVV, want geen enkele andere partij wilde weten wat migratie kost. De autochtoon is te duur, maar de allochtoon krijgt een blanco cheque.

We zijn geen vrienden

Volgens een recent Jaarrapport Integratie (SCP) hebben allochtonen, in het bijzonder Turken en Marokkanen, de afgelopen 18 jaar nauwelijks vriendschappelijke contacten met Nederlanders opgebouwd. De gastarbeiders van weleer kwamen dan ook niet om vrienden met het door henzelf te vervangen volk te worden, maar om geld te verdienen voor hun vrouw en kinderen in hun thuisland. Het huidige gebrek aan vriendschappen ligt evenzeer aan de diepgaande religieuze afwijzing van de Nederlandse cultuur, mogelijk geworteld in gevoelens van islamitische en Arabische suprematie, als aan autochtone desinteresse om zich met volkeren uit de middeleeuwen te moeten associëren.

Het gebrek aan vriendschappelijk contact heeft nog een aantal diepere oorzaken. Ten eerste speelt een klassiek economisch fenomeen een rol, namelijk dat de middenklasse sowieso weinig contact zoekt met de onderklasse, dus ook niet met een allochtone. We zitten vaak niet bij elkaar op school, werken in het bedrijfsleven op verschillende afdelingen en gaan op vakantie naar verschillende vakantieoorden. De gemiddelde Marokkaan woont in Marokko. De Marokkaan in Nederland stamt doorgaans uit de onderklasse van zijn thuisland. De massa-immigratie heeft vooral laagopgeleide gelukszoekers aangetrokken. De gegoede burgerij woont nog in steden als Istanbul of Marrakech.

Ten tweede vormt islam met haar misplaatste superioriteitscultus een onoverbrugbare barrière. Bijvoorbeeld door de weigering van moslimvrouwen om Nederlandse mannen de hand te schudden. Iemand de hand weigeren heet bij ons gewoon een belediging. De hoofddoek bewaakt de islamitische vruchtbaarheid: hoeveel autochtone mannen zien hand in hand over straat met een behoofddoekte moslimvrouw? Zeer weinig. Islam werpt met opzet dergelijke biologische contactbarrières op en is dus een racistische religie.

Geweldloze remigratie

Wat betreft sociale interactie zijn allochtonen en autochtonen het levende behang aan de rand van elkaars wereldje. Wat is het nut daarvan? Als we in de jaren 90 van de vorige eeuw Nederlandse vrouwen hadden aangespoord om meer kinderen te baren, dan hadden we nu geen immigranten nodig om de vergrijzing tegen te gaan. Maar hier vallen politiek weldenkende mensen over: vrouwen zijn geen broedmachines en het is nazistisch om de vrouw tot zelfbehoud aan te sporen. Dus importeren we Turkse en Marokkaanse vrouwen die gemiddeld tot 5 kinderen baren, zodat autochtone vrouwen zich op de kindloze carrière kunnen storten. Emancipatie op kosten van de migrantenvrouw—is dat nu het hoogst haalbare PvdA-ideaal?

Gastarbeidersmigratie is geen eenrichtingsverkeer. De moderne multiculturele samenleving is de grootste vergissing in de geschiedenis van Europa. Laten we verantwoordelijkheid nemen en de opgeleide derde en verdere generaties Turken en Marokkanen middels remigratietrajecten aan het werk zetten in de groeiende economieën van hun thuislanden. Iedereen is gelijkwaardig, maar je kunt ook in je thuisland gelijkwaardig verder leven.