Waarom de Islamitische Staat islamitisch is

Wie zegt dat de Islamitische Staat niets met islam te maken heeft—dat wil zeggen: met het westerse beeld van islam als een spiritueel handvat in de persoonlijke belevenissfeer—heeft gelijk. Maar zeggen dat de Islamitische Staat niet islamitisch is, klopt niet. Die boodschap, uitgesproken door premier Cameron, president Obama en ook Nederlandse politici, lijkt vooral bedoeld om moslims gerust te stellen dat het Westen heus geen oorlog tegen de islam zal beginnen.

Maar hoe islamitisch is de Islamitische Staat (IS) dan? Kan IS als onderdeel van de islam worden gezien? Nee, ook dat is te kort door de bocht. Dapper wezen 125 islamitische prominenten in een brief aan IS-leider Al Baghdadi erop dat de Islamitische Staat de moslimleer op welgeteld 24 van de minstens zesduizend Koranverzen overtreedt!

Geheel of gedeeltelijk

Ook al is IS geen onderdeel van de gehele of gedeeltelijke islam, toch is het zo dat de IS het in praktijk gebrachte gedachtegoed is van vrome moslims. IS is een onmiskenbare afgeleide van (soennitisch-)islamitische cultuur. Geplaatst in een historische context is de Islamitische Staat net zo islamitisch als de Kruistochten christelijk waren, de Ku Klux Klan Amerikaans, de Inquisitie katholiek en de koloniale slavernij Nederlands.

Maar terwijl Amerikanen, christenen, katholieken en Nederlanders spontaan afstand namen van deze donkere bladzijden uit de geschiedenis, blijft het oorverdovend stil in de moslimgemeenschap. De discussie over IS zou eigenlijk over de bescherming van weerloze slachtoffers moeten gaan, maar strandde in een geestdodend welles-nietes. Mogen Nederlanders van moslims überhaupt verwachten dat ze afstand nemen van gruweldaden? Of is die vraag an sich discriminerend of beledigend voor moslims?

Gruweldaden

Terwijl we over die vragen nadenken, overtreffen de gruweldaden van de Islamitische Staat inmiddels die van het Derde Rijk. Kinderen van jihadstrijders worden gedwongen om weerloze mannen te onthoofden alsof het een spelletje is. Onschuldige moslims worden gekruisigd of van hoge rotsen gegooid. Inwoners van bezette steden Mosul en Raqqah zijn getuige van routineuze publieke executies en martelingen. Gevangengenomen Koerdische tienermeisjes, zo jong als 12 jaar, worden drie keer per dag door wisselende groepen mannen verkracht en na ‘gebruik’ verkocht op de slavenmarkt.

Ondanks dat huidig eurocommissaris Timmermans, in tegenstelling tot zijn Britse en Amerikaanse ambtgenoten, het woord genocide niet wilde gebruiken, zijn de christelijke Yezidi en andere regionale minderheden effectief uitgeroeid. Wie beweert dat de jihadstrijders helemaal geen moslims zijn en dat hun daden niets met de islam te maken hebben, heeft wat dat betreft eigenlijk wel gelijk: deze barbaren zijn hun menselijke ziel al lang kwijt.

Onschuldig tot bewezen schuldig

Moslims die in onze rechtstaat leven zijn onschuldig tot het tegendeel is bewezen, maar is het echt zo moeilijk om spontaan afstand te nemen van zoveel gruwel? Wie zwijgt stemt toe, gaat het gezegde.

Waar is de overijverige protestkrijger Rabbae (ooit SP), die deze zomer in Amsterdam meerdere demonstraties tegen Israël op de been bracht? Niets dan oorverdovende stilte, ondanks dat Al Baghdadi en zijn rovers al meer onschuldige moslims vermoordden dan er in dezelfde periode omkwamen bij de verdediging van Israël. De enige demonstranten die zich tegen de Islamitische Staat durfden uitspreken, kwamen uit autochtone en Koerdische hoek.

Taqiyya-kunstenaars

Of wat te denken van prominent opiniemaker Tofik Dibi? Dibi distantieerde zich onlangs in Het Parool ten overvloede, doch schoorvoetend, van de Islamitische Staat, maar niet zonder de ’superieure witte man’ van racisme te beschuldigen. Zelfs beweerde Dibi dat niet wij, maar juist hij het meest gevaar loopt, omdat de slachtoffers van IS overwegend moslim zijn. Dat klopt, ware het niet dat de daders soennitische moslims zijn en hun doelwitten voornamelijk de sjiitische aartsvijand. Dat Tofik Dibi gevaar zou lopen was een sterk staaltje theatertaqiyya.

Wat betekent het als we van gewone Nederlanders verwachten dat zij alle multiculturele geuren en kleuren tolereren, terwijl tegelijkertijd onze grootste minderheid, de soennitische moslims, haar sjiitische broeders geen enkel medeleven gunt? Dan moet je concluderen dat er iets mis is gegaan met de multiculturele samenleving. We zijn decennialang veel te naïef geweest om te denken dat migranten uit fundamentalistische milieus zomaar en vanzelf in democratischgezinde, tolerante burgers kunnen veranderen. We houden onszelf met bijna dogmatische zelfverzekerdheid voor de gek. Waarschijnlijk omdat we niet graag onze fouten toegeven.

Niet overdrijven

Maar we moeten ook niet overdrijven. De situatie valt toch heus wel mee? Minister Opstelten (VVD) vertelde ons immers dat we gewoon met de trein naar ons werk moeten blijven gaan. Het is maar een piepkleine minderheid, zegt Alexander Pechtold van D66. De jihadgangers voelen zich gediscrimineerd, omdat ze geen werk of stage kunnen krijgen. Als er al extremisme voorkomt onder moslims in Nederland, dan is het eigenlijk maar de schuld van intolerante Nederlanders—en van Geert Wilders! Want wie gediscrimineerd wordt, die kan de neiging om mensen te onthoofden en meisjes te verkrachten natuurlijk niet weerstaan.

Wetenschappelijk onderzoek door Ruud Koopmans van de Humboldt universiteit te Berlijn, onlangs uitgebreid besproken door KRO Brandpunt, toont aan dat ruim de helft van alle moslims in Nederland fundamentalistisch is, tegenover nauwelijks 4% van de christenen. Volgens Koopmans sympathiseert 10% van alle Nederlandse moslims met de jihad. En daarvan is weer 10%, dat zijn ruim 10.000 Nederlanders, geweldsbereid. Volgens cijfers van minister Opstelten reisden er al 140 jihadgangers naar de Islamitische Staat en nog eens 40 strijders werden aan de Nederlandse grens tegengehouden.

Realisme

Het valt dus wel mee, toch? Totdat we wakker schrikken van een bijna onvermijdelijke terroristische aanslag op eigen bodem. We hebben daarom niet alleen het recht om te vragen wie afstand neemt van de Islamitische Staat, maar ook de plicht om onschuldige moslims te beschermen tegen radicalisme, tegen ronselaars en hun propaganda.

Het wordt tijd om het realisme te accepteren dat IS op zijn minst soennitisch-islamitisch is en dat er een onacceptabel draagvlak leeft onder delen van de Nederlandse moslimbevolking. Ik roep op tot islamitische Verlichting: moslims moeten de Islamitische Staat spontaan en openlijk verwerpen. Afstand vragen is geen racisme. Het zou de moslimgemeenschap dan ook sieren om een landelijke demonstratie tegen IS te organiseren.