Nepdemocratie

Eens in de paar jaar mogen wij schapen ‘democratisch’ kiezen welke wolven ons komen opeten. De roofdieren die ons land besturen, plunderen de democratie leeg, terwijl ze het volk zo min mogelijk over hun ware motieven informeren, opdat wij niet angstig wegrennen of boos in opstand komen.

We mogen niet weten wat de Russen met MH17 deden, want er staan handelsbelangen op het spel. We mogen de Saudi-Arabieren — het land met het grootste aantal stenigingen per hoofd van de bevolking — niet met een stickeractie beledigen, want dat schaadt lucratieve omzet. Islam, zo denken de Alexander Pechtolds, is een ‘groeimarkt’.

Roofgroei

Maar de roofeconomie die Rutte & Company aanstuurt, wentelt haar kosten af op bevolking volgens het principe privatized profits, socialized costs. Terwijl elitaire D66-, VVD- en PvdA-bestuurders hun leegstaande panden tegen marktconforme tarieven aan vluchtelingen verhuren, moet het volk de factuur voldoen. De B.V. Nederland neemt een handjevol vluchtelingen aan, feliciteert zichzelf met haar sociale ondernemerschap en dumpt vervolgens de overgrote meerderheid in uitkeringen, betaald door de laatste der Mohicanen, de werkende Nederlander.

We hebben het punt bereikt waarop verdere roofgroei ten koste gaat van onze eigen toekomst en ons eigen welzijn. Dat geldt ook voor eerdere generaties allochtonen die al hier zijn. Zij riskeren als eersten te worden vervangen door nieuwe generaties migranten. Geen wonder dat de stem van vele niet-islamitische allochtonen inmiddels de weg naar Wilders en zijn PVV weet te vinden.

Gebrek aan intelligentie

De politieke wolven vergeten dat hier nog echte mensen wonen, mensen die een menswaardig bestaan wensen. Onze welvaart heeft ons politiek verblind. We geven onze vrijheid gratis weg, omdat we door gewenning zijn vergeten dat we die vrijheid ooit duur hebben betaald. We verkwanselen onze welvaart, omdat we er zo veel van hebben dat we denken dat er altijd genoeg zal zijn voor iedereen.

Het zijn strategische denkfouten die ons de kop zullen kosten. Net zoals tegenstanders van inentingen de volksgezondheid voor lief nemen — ‘waarom zouden we kinderen nog moeten inenten voor ziekten die we niet meer hebben’ — maken onze bestuurders eenzelfde soort denkfout. Onze geldbeluste politici bezitten al lang de intelligentie niet meer om te snappen dat vrijheid het gevolg is van zwaar bevochten overwinningen uit het verleden.

Scheiden of blijven?

Zij die onze vrijheid opofferen voor tijdelijke welvaart, verdienen geen van beide. Keert strategische intelligentie in dienst van het volk niet terug in de politiek, dan kunnen vrijheidslievende Nederlanders zich beter net als de Catalanen van hun overheid afscheiden.