Waarom de ongelijkheid tussen man en vrouw een mythe is
Sinds de Tweede Wereldoorlog vergrijst de Europese bevolking. Dat betekent dat de beroepsbevolking al tientallen jaren krimpt. Europeanen moeten hun economieën met steeds minder jonge mensen draaiende zien te houden. Tegelijkertijd eisen steeds meer ouderen hun recht op zorg en pensioen op. Deze economische tegenwind zorgt dat Europeanen hun gezinnen noodgedwongen kleiner houden, omdat kinderen ondanks westerse welvaart onbetaalbaar zijn geworden. Jonge ouders, die allebei moeten werken, hebben steeds minder tijd om te leven.
Met weinig of geen kinderen onder de hoede kunnen Europese vrouwen, die bovendien op steeds latere leeftijd een gezin beginnen, zelf carrière maken. Dat kan ook niet anders, want zonder de inspanningen die vrouwen leveren zouden Europese economieën al lang zijn ingestort. Maar dat heeft niks met feminisme te maken. Anders dan vroeger zijn mensen van Europese afkomst geen wereldwijde meerderheid meer. Door bevolkingsexplosies elders in de wereld zijn Europeanen een minderheid geworden. Met te weinig man om hun welvaart te verdedigen, moesten Europese vrouwen aan de slag. De druk van de globalisering blijkt te groot.
De feministische beweging heeft dan ook niets met bevrijding van vrouwen te maken, maar met de onderwerping van vrouwen aan hetzelfde economische ritme dat mannen sinds mensenheugenis in haar greep houdt. De onwetende activist protesteert misschien luidkeels dat vrouwen toch “pas sinds 1919” actief kiesrecht kregen, maar vergeet dat de gewone Nederlandse man hetzelfde recht amper twee jaar eerder kreeg, in 1917. Zulke verschillen hebben sowieso geen betekenis. Ze bewijzen geen systematisch onrecht, want bijna alle Europeanen, zowel mannen als vrouwen, stammen af van lijfeigenen, horigen, arbeiders, boeren of, in de Romeinse tijd, zelfs van slaven. Er is, en was, geen sprake van een chronische ongelijkheid tussen mannen en vrouwen, laat staan dat die door mannen zou zijn veroorzaakt.
Het was de Bijbelse Mozes die de vruchtbaarheid van de vrouw ondergeschikt maakte aan de seksdrift van de man, maar daarmee maakte hij de man slaaf van zijn arbeid om het nageslacht te kunnen verzorgen. Een man is een werkpaard. Nog steeds lossen Nederlandse mannen het grootste deel van een gezamenlijke hypotheek af. De vrouw is financieel onafhankelijk geworden, maar de gehuwde man (of die met kinderen) was nog nooit vrij. De huwelijkstraditie vinden we niet meer belangrijk, maar des te groter werd de rol van de hypotheek, het middel dat vrouwen een man financieel aan zich laat binden. In de jaren vijftig van de vorige eeuw was het makkelijker om van de Paus toestemming om te scheiden te krijgen dan nu om een hypotheek af te lossen. De vrouw krijgt kinderen, de man een strop.
Voor het bewijs dat de maatschappij mannen voortrekt kijken we graag naar inkomensverschillen. Mannen verdienen gemiddeld meer dan vrouwen, dus worden vrouwen gediscrimineerd, zeggen media en politiek. Veel vrouwen verdienen meer dan de gemiddelde vrouw. Is dat dat geen discriminatie? De beter verdienende helft van mannen verdient gemiddeld tienduizenden Euro’s meer dan de minder verdienende helft. Ligt daar soms ook een glazen plafond? Nee, de waarheid is anders: mannen maken meer kosten dan vrouwen, waaronder dus voor de hypotheek. Mannen lopen grotere financiële risico’s dan vrouwen. Het werk dat mannen doen verdient meer, maar de carrières naar het grote geld bieden veel minder baanzekerheid. Vrouwen kiezen voor meer zekerheid en betalen de prijs met een lager salaris. Een man kan geen kinderen baren en stort zich volledig op de carrière. Alleen kinderloze feministen kunnen hem dat nadoen, maar de meeste vrouwen willen noch feminist, noch kinderloos zijn.
Wanneer in onze tijd vrouwen achterblijven aan de toppen van bedrijven, besturen of universiteiten, dan staan mannen—alle mannen—in het beklaagdenbankje wegens historische discriminatie. Maar er zijn heel andere redenen te bedenken waarom vrouwen maatschappelijk achterblijven. Die redenen hebben in ieder geval niets met een aangeboren slechtheid van mannen te maken. In de middeleeuwen en daarvoor overleden jonge vrouwen vaak tijdens het geboorte geven van hun kind. Als gevolg ontstond een vrouwenschaarste en bereikten weinig vrouwen de leeftijd van dertig jaar. Studeren, schrijven, filosoferen had dus geen zin voor ze. Daar leefden ze niet lang genoeg voor.
Om de overleving van hun volk veilig te stellen, konden vrouwen eeuwenlang niet aan hun voortplantingsfunctie ontsnappen. Vandaag kunnen rijke vrouwen dat wel. Dankzij de massamigratie komen migrantenvrouwen de kinderen voor de fabrieken baren, zodat blanke feministes dat niet meer hoeven doen. Linkse kiezers noemen dat vooruitgang en daarom stemmen rechtse kiezers PVV.
Talloze wetenschappelijke onderzoeken bewijzen dat het niet waar is dat vrouwen worden gediscrimineerd. Het klopt dat mannen vaker de bestuursloges van grote bedrijven bevolken, maar mannen bevolken ook vaker de onderkant van de economie—99% van alle vrachtwagenchauffeurs, rioolwerkers, spoorwerkers, brandweerlieden, politie, of bouwvakkers is man. Mannen zijn vaker dader, maar ook vaker slachtoffer van lichamelijk geweld. 99% van gesneuvelde soldaten in oorlogen was een man.1 In Amerika betrof 92% van bedrijfsongevallen met de dood tot gevolg mannen2; 77% van alle slachtoffers van moord was man.3
De reden dat Volkskrantjournalisten en PvdA-kiezers dit niet kunnen en willen begrijpen? Een groot deel van een mannenleven speelt zich af in de maatschappelijke blinde hoek:
Jongens lijden met 14% meer dan twee keer zo vaak aan ADHD dan meisjes.4 Ze kunnen zich daardoor slechter concentreren op school. Weliswaar scoren meer jongens dan meisjes de hoogste cijfers, jongens scoren ook de laagste cijfers. Meisjes vormen de stabielere middenmoot. Een gedeeltelijke verklaring daarvoor is dat leraren in het gefeminiseerde onderwijs het gedrag in de klas meewegen. Passieve meisjes beoordelen zij gehoorzamer en volgzamer dan testosteronbommetjes.5 Jongens zijn het afgelopen decennium slechter gaan lezen en schrijven.6 Als meisjes het niet van jongens kunnen winnen, passen we het onderwijs wel aan meisjes aan, ten koste van jongens: jongens en jonge mannen in de leeftijden 10-24 jaar plegen tussen twee tot zes keer zo vaak zelfmoord dan meisjes.7 Aan universiteiten studeren tegenwoordig meer vrouwen dan mannen. Jongens belanden vijf keer zo vaak in jeugddetentie.
Rechters geven vrouwen lagere straffen. Voor de wet zijn we allemaal gelijk, maar niet heus. Voor hetzelfde misdrijf onder dezelfde omstandigheden delen rechters vrouwen een opvallend lagere straf uit dan mannen. Het verschil is groot: mannen worden tot wel drie keer zwaarder gestraft. In Amerika verdwijnen mannen na veroordeling gemiddeld 51 maanden achter tralies, vrouwen slechts 18 maanden. Rechters straffen mannen, lager opgeleiden en mensen met lage inkomens systematisch harder dan anderen.8
Vrouwen maken zich even vaak schuldig aan relationeel geweld. Als we media en politiek moeten geloven worden vrouwen veel vaker slachtoffer van huiselijk geweld dan mannen, maar de wetenschap kiept dat fabeltje in de prullenbak. Wat blijkt: “In een relatie zijn vrouwen fysiek net zo agressief, soms zelfs agressiever, jegens hun echtgenoten of mannelijke partners.”9 Deze conclusie is gebaseerd op bijna 300 onderzoeken. Een groot maatschappelijk taboe zorgt dat mannen blijven zwijgen over lichamelijk geweld door hun vrouw of vriendin. Van mishandelde mannen die hulp durfden zoeken werd 64% uitgelachen, niet serieus genomen, weggestuurd of in enkele gevallen uitgescholden voor watje.10 Wanneer de Amerikaanse politie tegen echtelijke ruzies moest optreden, arresteerde ze in 21% van de gevallen de onschuldige man in plaats van de vrouwelijke dader.11
Vrouwen liegen over verkrachting. Tot wel 41% van alle beschuldigingen van verkrachting zouden vals zijn.12 Vrouwen die zulke valse beschuldigingen uiten zijn vaak in de war, beïnvloedt door anderen, denken er geld aan te kunnen verdienen of lijden aan radicaal feminisme. De Amerikaanse luchtmacht deed een onderzoek naar verkrachtingen van vrouwelijk personeel door mannelijke collega’s. Van de 556 beschuldigingen die het team onderzocht kon het in 256 gevallen geen definitieve conclusie trekken dat er sprake was geweest van verkrachting. In 27% van de gevallen gaf het vrouwelijke slachtoffer later zelf toe de verkrachting te hebben verzonnen.13
Steeds meer vrouwen leggen een koekoeksei. Een koekoek legt zijn ei in het nest van een ander. Omdat steeds meer ‘financieel onafhankelijke’ vrouwen hun kinderen alleen opvoeden, noemen ze steeds meer mannen als ‘vader’ van andermans kind. Vrouwen doen dat om zorg en alimentatie te winnen. Dat blijkt uit Amerikaans onderzoek. Van de mannen die werden veroordeeld tot het betalen van alimentatie blijkt 30% niet de vader.14 De verwoestende effecten van feminisme blijven niet beperkt tot zulke valse beschuldigingen van vaderschap. Mannen die onterecht geloven dat ze vader zijn geworden voelen zich vaak niet emotioneel verbonden met het kind van de melkboer. Als gevolg daarvan raakt het kind getraumatiseerd.
Het kan nog erger: zelfs tienerjongens die door een oudere vrouw zijn verkracht kunnen worden veroordeeld tot het betalen van alimentatie voor het kind van hun verkrachtster.15
1Nese F. DeBruyne en Anne Leland, “American War and Military Operations Casualties: Lists and Statistics”, Congressional Research Service, 2015, https://fas.org/sgp/crs/natsec/RL32492.pdf.
2Bureau of Labor Statistics, “Fatal occupational injuries in 2010” (U.S. Department of Labor, 2012), 10, https://www.bls.gov/iif/oshwc/cfoi/cfch0009.pdf.
3Alexia Cooper en Erica Smith, “Homicide Trends In The United States, 1980-2008”, Bureau of Justice Statistics, 2011, http://www.bjs.gov/index.cfm?ty=pbdetail&iid=2221.
4National Center for Health Statistics, “Health, United States, 2015: With Special Feature on Racial and Ethnic Health Disparities” (Hyattsville, MD, 2016), 157.
5University of Georgia, “New research helps explain why girls do better in school”, ScienceDaily, geraadpleegd 11 januari 2017, https://www.sciencedaily.com/releases/2013/01/130102161813.htm.
6David Brooks, “Honor Code”, The New York Times, 5 juli 2012, http://www.nytimes.com/2012/07/06/opinion/honor-code.html.
7Judith Kleinfeld, “The State of American Boyhood”, Gender Issues 26, nr. 2 (1 juni 2009): 113–29, doi:10.1007/s12147-009-9074-z.
8David B. Mustard, “Racial, Ethnic and Gender Disparities in Sentencing: Evidence from the U.S. Federl Courts”, Journal of Law and Economics XLIV, nr. April (2011): 285–314.
9Martin S. Fiebert, “References Examining Assaults by Women on Their Spouses or Male Partners: An Annotated Bibliography”, California State University, 2012, https://web.csulb.edu/~mfiebert/assault.htm.
10Denise Hines, “Researcher: What Happens When Abused Men Call Domestic Violence Hotlines and Shelters?”, 2009, https://nationalparentsorganization.org/blog/3977-researcher-what-hap-3977.
11Caroletta Shuler, “Male Victims of Intimate Partner Violence in the United States: An Examination of the Review of Literature through the Critical Theoretical Perspective”, International Journal of Criminal Justice Sciences 5, nr. 1 (2010): 163–73.
12Eugene J. Kanin, “False Rape Allegations”, Archives of Sexual Behavior 23, nr. 1 (1994): 81–91.
13Frank S. Zepezauer, “Believe Her! The Woman Never Lies Myth”, IPT Journal 6 (1994), http://www.ipt-forensics.com/journal/volume6/j6_2_4.htm.
14Ronald K. Henry, “The Innocent Third Party: Victims of Paternity Fraud”, Family Law Quarterly 40, nr. 1 (2006): 51–81.
15Patrick J. Perry, “County of San Luis Obispo v. Nathaniel J. (1996): 50 Cal. App. 4th 842, 57 Cal. Rptr. 2d 843”, Justia Law, 1996, http://law.justia.com/cases/california/court-of-appeal/4th/50/842.html.
Reacties
Een reactie posten