De extreemrechtse dreiging

Definitieverwarring met de Anne Frank Stichting

Willem Wagenaar van de Anne Frank Stichting stelde in opdracht van de Expertise-unit Sociale Stabiliteit (ESS) van het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (MinSZW) een lijst met extreemrechtse groeperingen op. Het Ministerie wil inzicht krijgen in groepen die zich tegen de komst van asielzoekerscentra zouden kunnen verzetten.¹

Ten eerste valt op dat Wagenaar met ‘extreemrechts’ uitsluitend autochtone groeperingen aanduidt. Extreemrechtse clubs als de Moslimbroeders of Likud Nederland komen niet op de lijst voor. Ten tweede valt op dat zulke ‘onderzoeken’ steevast over asielzoekers en vluchtelingen spreken, maar nooit het onderscheid maken tussen economische of criminele migranten, wat autochtoon verzet tegen hen zou kunnen verklaren.

De meeste asielzoekers die de afgelopen jaren naar Nederland kwamen waren goed doorvoede, alleenstaande mannen uit Afrika en de Arabische wereld. Driekwart van de ‘vluchtelingen’ die sinds het begin van de Syrische crisis naar Europa kwam was man. De helft heeft de leeftijd van 18 tot 35 jaar.² Zij lieten vrouwen, kinderen, ouderen en zwakkeren in oorlogsgebieden achter om voor zichzelf een beter leven op te eisen.

Toch worden mensen die zich tegen deze instroom verzetten als ‘extreemrechts’ weggezet, omdat ze de grenzen voor gelukszoekers willen sluiten. Hoe komt dat? Dat ligt onder andere aan een achterhaalde definitie van extreemrechts. Wagenaar neemt de definitie over van onderzoeker Jaap van Donselaar:

“Extreemrechtse/rechts-radicale formaties zijn organisaties met een meer of minder uitgesproken ideologie die wordt gekenmerkt door [...] oriëntatie op het ‘eigene’, [...] afkeer van het ‘vreemde’, waarbij het onderscheid tussen het ‘eigene’ en het ‘vreemde’ primair gebaseerd is op etnische verschillen. Verder kenmerkt deze ideologie zich door een hang naar het autoritaire.”³

Wie zouden er volgens deze definitie niet extreemrechts zijn? Iedereen die niet als reageerbuisexperiment ter wereld kwam, maar als kind van biologische ouders, hoort al van geboorte tot een ‘eigen’ groep, namelijk zijn familie. Hou je meer van je eigen familie dan van een andere, dan ben je per definitie extreemrechts op grond van je biologie. (Inderdaad, ultralinkse denkers willen om deze reden het gezin deconstrueren.)

Als je niet uitkijkt sta je straks het nationale voetbalelftal toe te juichen—tegen een vermeende tegenstander—en dan ben je dus een fascist. Moet u moet collega’s concurreren tegen andere groepen werkvolk? Fascist. Moet u de competitie aangaan met anderen voor een nieuwe baan? Fascist.

De definitie van Van Donselaar gaat ook op inhoudelijke punten mank. Massamigratie naar Europa valt in onze wereld enkel toevallig samen met migratie van overwegend niet-blanke mensen. Dat maakt het erg makkelijk, maar ook volstrekt onjuist, om het verzet tegen immigranten gelijk te schakelen aan op “etnische verschillen gebaseerde afkeer van het vreemde”.

Dat die etnische verschillen aanwezig zijn bewijst niet dat het verzet tegen migratie erop gebaseerd is. Veel verzet tegen immigratie draait om economisch zelfbehoud, namelijk om ouders die een bepaalde toekomst voor hun kinderen in gedachten hadden en deze door de plotselinge komst van miljoenen nieuwkomers als sneeuw voor de zon zien verdwijnen. Als gevolg daarvan gaan etnische drijfveren óók een rol spelen in het verzet tegen de migratieramp.

De waarheid lijkt eerder andersom: racisme (of xenofobie) is het gevolg van de economische ontwrichting die massa-immigratie met zich meebracht. Massamigratie dwingt mensen ertoe om de toekomst van hun kinderen te verdedigen. Het geloof dat alle immigratie altijd en voor iedereen tot economisch voordeel zal leiden is een vals geloof. Het zijn eerder de globalisten die er ten koste van het volk aan verdienen.

Historisch gezien bleek verzet tegen nieuwkomers vaak terecht. Nadat Julius Caesar rond het jaar 50 voor Christus tot tweemaal toe de Keltische verzetslegers de Maas en de Rijn had overgejaagd, slachtte hij naar eigen zeggen honderdduizenden Noord-Europeanen koelbloedig af—zwangere vrouwen en baby's werden daarbij niet ontzien.⁴

De Romeinen waren agressieve veroveraars die andere volkeren hun wil op wilden leggen. Het zou toch raar zijn om de slachtoffers van Romeinse voor xenofoob uit te maken? Nee, natuurlijk niet. De ontvangende partijen van Romeins geweld hadden geldige redenen om tegen Rome te strijden, net zoals Europeanen zich vandaag tegen Riyad, Tel Aviv, Moskou en Washington mogen verzetten.

Volgens Van Donselaar en Wagenaar zouden de stammen die zich tegen de Romeinse massamoordenaars verzetten extreemrechts zijn geweest, want:

“Gaat het de ene keer bijvoorbeeld om biologisch afgebakende ‘zwarten’ of ‘Joden’, in een andere situatie gaat het om meer nationaal of religieus afgebakende groepen als ‘Marokkanen’, ‘buitenlanders’, ‘asielzoekers’ of ‘Moslims’.”⁵

Dat je de agressor een naam geeft—Romein of moslim—is een beperking van de menselijke taal, maar geen bewijs van ziekelijke vreemdelingenhaat. Als de komst van miljoenen vreemdelingen de gewone burger werkelijk zou verrijken, dan zou ie er niet tegen in verzet hoeven komen. Racisme is niet aangeboren, maar een gevolg van maatschappelijke ontwrichting door hordes nieuwkomers.

‘Onze’ radicalen kunnen zich bovendien niet meten met de meer dan vijftig miljoen moslims wereldwijd die zeggen hun geloof met geweld te willen verspreiden. Wat dat betreft heet de grootste extreemrechtse groep in Nederland gewoon de islam.⁶

1Willem Wagenaar, “Factsheet Extreemrechts in Nederlandse Gemeentes” (Anne Frank Stichting, Oktober 2016), 4, https://1drv.ms/b/s!Avsksz7CNEsRhGgtdrx_QUaIU0N6.

2Drew Desilver, “Europe’s asylum seekers: Who they are, where they’re going, and their chances of staying”, Pew Research Center, 30 september 2015, http://www.pewresearch.org/fact-tank/2015/09/30/europes-asylum-seekers-who-they-are-where-theyre-going-and-their-chances-of-staying/.

3Wagenaar, “Factsheet Extreemrechts in Nederlandse Gemeentes”, 5.

4Christian Pantle, Die Varusschlacht: Der germanische Freiheitskrieg (Berlin: Propyläen-Verlag, 2009), hfdst. 3.

5Wagenaar, “Factsheet Extreemrechts in Nederlandse Gemeentes”, 5.

6Ruud Koopmans, “Religious Fundamentalism and Hostility against Out-groups: A Comparison of Muslims and Christians in Western Europe”, Journal of Ethnic and Migration Studies 41, nr. 1 (2 januari 2015): 33–57, doi:10.1080/1369183X.2014.935307.