Het geloof in politieke vooruitgang als vervanging voor oprecht religieuze saamhorigheid
Als mensen aan de dood worden herinnerd, versterkt hun geloof in sociale en morele vooruitgang, zeker wanneer die mensen niet erg gelovig zijn.1 In onze tijd van deconfessionalisering heeft zodoende een groeiend aantal mensen oprechte religie vervangen voor een geloof in progressieve politiek.
Maar de geschiedenis waarschuwt ons. Decennia nadat Karl Marx religie het “opium van het volk”2 noemde, verklaarde Soviet-premier Vladimir Lenin de oorlog. Ook al was de meerderheid van de Russen in de twintigste eeuw gelovig, Lenin en zijn opvolger Stalin zouden twee decennia lang antireligieuze campagnes voeren tegen hun eigen volk.
Volgens geschiedkundigen veranderden antireligieuze regimes als communistisch Rusland “massacriminaliteit in een volleerd overheidssysteem”,3 wat de dood van meer dan 94 miljoen mensen wereldwijd tot gevolg zou hebben.4 Maar noch Stalin, Lenin of Marx had deze politieke minachting van religie uitgevonden. Antireligieuze sentimenten waren opgewekt door diepgaande veranderingen die de Industriële Revolutie met zich meebracht.
De industrialisering van de wereld ontwortelde miljoenen mensen van hun traditionele plattelandslevens en bracht hen naar dichtbevolkte steden om in fabrieken te werken. Industriëlen maakten hen tot slaaf met de valse belofte van een “beter leven”—dezelfde leugen die we immigranten die naar het Westen komen vandaag wijsmaken. Maar leven werd niet beter. Behalve voor de gegoede burgerij maakt massa-armoede het leven veel slechter.
Het industriële tijdperk verlaagde menselijke wezens tot mechanische raden in een gigantische zielloze machine. Door het plattelandsgeloof in God te vervangen met een geloof in de Staat kroonden bureaucraten zich nu tot hoge priesters van de vooruitgang. Hierin lag de geboorte van het communisme, de mensvijandige ideologie die haar smerige tentakels snel over de hele wereld zou verspreiden.
Vandaag is de communistische indoctrinatie zo succesvol dat jonge mensen na hun slagen voor de middelbare school zeggen dat ze liever een “rad in een grote machine” zijn dan een vrij mens. Zulke overtuigingen zijn aangeleerd. Technologie heeft mensen ontkoppelt van wat het ooit betekende om een mens te zijn, namelijk om de leiding over onze eigen werkelijkheid te hebben door zelf na te denken.
De Duitse filosoof Martin Heidegger herkende dit gevaar en waarschuwde ineen toespraak in 1955 voor de gevolgen. Heidegger voorzag de kracht van nucleaire technologie en waarschuwde zelfs voor de Derde Wereldoorlog. Maar de mens, geloofde hij, zou oorlog overwinnen. Het echte gevaar lag niet in een potentiële nucleaire holocaust, maar in wat daarna zou komen:
“De aardsheid van de mens wordt ten diepste bedreigd. […] Dit komt omdat er sinds enkele eeuwen een verandering van alle leidinggevende ideeën heeft plaatsgevonden. […] De natuur zal één gigantisch tankstation worden, een energiebron voor moderne technologie en industrie. […] En wat dan? Dan zal de mens zijn eigen zelf hebben ontkend en verworpen, namelijk dat hij een denkend wezen is.”5
Moderne technologie, geloofde Heidegger, is bezig menselijke wezens in rekenmachines te veranderen die weinig tijd besteden aan het denken over betekenisvolle bezigheden. Radio, televisie en internet hebben sindsdien de menselijke ervaring gestandaardiseerd. We kijken allemaal dezelfde programma’s, zien dezelfde films, luisteren naar dezelfde commerciële muziek en delen hetzelfde nieuws.
Deze standaardisering heeft het de globalisten veel makkelijker gemaakt om ons te leiden. Door religieuze, etnische, nationale en raciale verschillen weg te poetsen, hebben progressieve politici mensen tot een saaie grijze massa gekneed, klaar voor consumptie. Wanneer de CEO van Facebook een toekomst schildert waarin mensen zichzelf na hun dood naar het internet kunnen uploaden, dan weten we dat onze ontmenselijking bijna compleet is.
Globalisten geloven dat alle natiestaten zouden moeten worden vervangen door een enkele open samenleving. Maar hoe kan een wereldwijde samenleving ‘open’ zijn als iedereen erin wordt geboren en niemand eruit kan ontsnappen? Wat is er gebeurd met de vrijheid om verschillend te zijn? De open samenleving verschilt eigenlijk niet van de Sovjet-Unie, de islamitische Ummah of The Borg uit Star Trek.
Dat is geen vooruitgang. Dat is collectieve slavernij. Als we willen losbreken, zullen we de machine moeten bevechten en haar ingenieurs aansprakelijk moeten stellen.
1Bastiaan T. Rutjens e.a., “A March to a Better World? Religiosity and the Existential Function of Belief in Social-Moral Progress”, The International Journal for the Psychology of Religion 26, nr. 1 (2 januari 2016): 1, doi:10.1080/10508619.2014.990345.
2Karl Marx, “Zur Kritik der Hegelschen Rechtsphilosophie”, in Karl Marx/ Friedrich Engels - Werke, Band 1 (Berlin: Dietz Verlag, 1976), 378.
3Stéphane Courtois, The Black Book of Communism: Crimes, Terror, Repression (Harvard University Press, 1999), 2.
4Ibid., 4.
5Martin Heidegger, “Gelassenheit”, in Reden und andere Zeugnisse eines Lebenswegens, vol. 16, Gesamtausgabe (Frankfurt am Main: Klostermann, 2000), 517–29.
Reacties
Een reactie posten