Atlantisme is het geloof in een enkelvoudig Europees-Amerikaans wereldbeeld, zoals vastgelegd in de NAVO en vele trans-Atlantische handelsakkoorden. Maar de relatie tussen Europa en Amerika is verre van gelijk. Sinds de Amerikaanse legers als overwinnaars uit de Tweede Wereldoorlog tevoorschijn kwamen, hebben de Europeanen als vazallen geleefd die de belangen van Amerikaans kapitalisme dienen.
In ruil voor NAVO-bescherming had een militair verzwakt Europa weinig andere keus dan de relatie te accepteren. Maar terwijl Amerikanen de vruchten van de globalisering plukken, betalen Europeanen de rekening, gedwongen om hun continent te laten volstromen met Afrikaanse en Arabische immigranten. Waarom? Om de Amerikaanse markt te vergroten.
Is het tijd dat Europeanen zich losbreken van de NAVO ten gunste van Europese onafhankelijkheid? De geschiedenis leert ons dat een breuk tussen Amerika en Europa onvermijdelijk lijkt.
De Germaanse oorlogen
Toen Julius Caesar en latere Romeinse generaals Drusus, Varus en Germanicus tussen 52 v.C en 16 n.C. de gebieden ten noordoosten van de rivier de Rijn binnenvielen, verlieten de arme Germaanse stammen die er woonden hun lemen hutten en vluchtten ze voor hun veiligheid de bossen in. Geconfronteerd met een onoverwinnelijke vijand zagen de barbaren niets eervols in een betekenisloze dood.
Volgens geschiedkundige Christoph Pantle is het aannemelijk dat Caesars legers ruim een miljoen Noord-Europeanen—mannen, vrouwen en kinderen—langs de Rijn afslachtten in schrikwekkende slachtpartijen. Zwangere vrouwen werden niet gespaard. Zulk bloedvergieten zou de Germaanse stammen de komende eeuwen in hun strijd tegen Rome verenigen.
Ondanks de Galliërs, een rijker volk dat de goudsmidkunst beheerste, had Germania de Romeinse veroveraars weinig rijkdom te bieden om mee naar huis te nemen. Om de bloedige invallen in Germaans gebied te financieren moesten de Romeinse legers mannelijke gevangenen als slaven nemen. De slavenhandel floreerde. Blonde meiden leverden veel geld op als prostituees en slavinnen.
De wet van de verminderde meeropbrengst
Rome zou de verovering van Noord-Europa uiteindelijk laten varen. Het loonde niet. De arme Germanen bezaten geen welvaart. In economische termen werden de Romeinen geconfronteerd met wat we nu de wet van de verminderde meeropbrengst noemen.
Volgens Wikipedia:
“Indien aan een constant gehouden hoeveelheid van een productiefactor successievelijk eenheden van een variabele productiefactor worden toegevoegd, zal de productie eerst meer dan evenredig stijgen, maar voorbij een bepaald punt minder dan evenredig en mogelijk zal deze ten slotte zelfs dalen.”
De honger naar rijkdom van de Romeinse elites dwong Rome om haar territorium continu te vergroten op zoek naar meer rijkdom, maar de veroverde gebieden leverden het keizerrijk steeds minder opbrengsten op. De stijgende kosten voor de verdediging van haar uitdijende grenzen dwongen Rome bovendien om een steeds groter aandeel van haar rijkdom aan militaire verdediging uit te geven.
Zodra de kosten van Rome’s verdediging boven de baten van haar veroveringen uitstegen, begon het Romeinse Rijk een verliesgevende propositie te worden. Terwijl het economisch verval inzette, brokkelden Rome’s verdedigingswerken af en trokken haar legers terug. Gedurende de volgende paar eeuwen zouden dezelfde Germaanse stammen die Rome had proberen te onderwerpen haar voormalige onoverwinnelijke vijand omverwerpen.
Het verhaal van het Westen
De afstammelingen van deze West-Germaanse stammen zouden hun eigen rijken gaan stichten, de kruistochten voeren, tegen de Mongoliërs strijden, het Industriële Tijdperk aanwakkeren, moderne beschaving stichten en de vele koloniale veroveringen van Europa leiden.
Vandaag zijn zij de Duitsers, Zweden, Nederlanders, Belgen, Oostenrijkers, Zwitsers, Noren, Denen, IJslanders, en ook vele Engelse en Schotse mensen. Hun koloniale nageslacht bestaat uit de Boeren van Zuid-Afrika, evenals grote delen van de blanke Australiërs, Nieuw-Zeelanders, Canadezen en Amerikanen.
Samen hebben deze volkeren de grootste hoeveelheid rijkdom in de geschiedenis van de mensheid verzameld. Maar net als Rome zal het Westen evenmin aan de wet van de verminderde meeropbrengst kunnen ontsnappen. Op een zeker moment zullen wereldhandel en technologische vooruitgang niet langer de gewenste opbrengsten kunnen opleveren.
Dan zullen de verdedigingswerken van het Westen (de grenzen van Europa, bijvoorbeeld) afbrokkelen, haar economieën krimpen, haar bevolkingen vergrijzen—en de nieuwe barbaarse hordes zullen er misschien in slagen om Europa’s grondgebied te voet te veroveren. De West-Germaanse volkeren zijn de nieuwe Romeinen geworden.
Europa eerst
Het zou dwaas zijn om te denken dat een of andere maatregel of actie de ondergang van het Westen op een of andere magische manier zou kunnen voorkomen. Zulke waandenkbeelden liggen ten grondslag aan progressief-links gedachtegoed en aan de samenzweerders van de Nieuwe Wereldorde (George H.W. Bush). In plaats daarvan zullen westerlingen moeilijke keuzes moeten maken. Europeanen moeten zich de vraag stellen: Wat zijn we bereid om op te offeren in ruil voor onze overleving op de langere termijn?
Als ze zich lossnijden van hun Amerikaanse eigenaren, dan zullen West-Europeanen meer speelruimte hebben om hun welvaart met naburige volkeren in Oost-Europa, het Midden-Oosten en Noord-Afrika te delen in plaats van met Starbucks en McDonald’s. Door atlantisme af te bouwen ten gunste van Europese onafhankelijkheid zouden Europeanen hun eigen grenzen weer kunnen verdedigen en economische immigratie tegenhouden.
Eenmaal geen vazal van Amerikaanse belangen meer zou Europa zichzelf effectiever kunnen verdedigen tegen Saoedische, Turkse en Russische agressors. Als Europeanen hun onafhankelijkheid niet omarmen, dan betekent het alternatief dat zij zullen moeten meevechten met Amerika’s eindeloze oorlogen, die ongetwijfeld miljoenen van Europa’s sterkste mannen en vrouwen de dood in zullen jagen.
Ik zie geen eer in zulk betekenisloos bloedvergieten. Het is tijd dat Europa weer een werkelijk onafhankelijk continent wordt. Het is tijd dat Europa haar banden met Amerika doorsnijdt. Inderdaad, het verlies van de Europese consumentenmarkt zou zeker het einde van Amerika inluiden, evenals de ondergang van haar Midden-Oosterse voorpost, Israël. Het tijdperk van Europees kolonialisme komt daarmee definitief tot een einde. Europa eerst.
Reacties
Een reactie posten