Johannes MK (nl)

 Iedereen wil een beter leven. Maar wanneer we de roze bril afzetten, zien we dat bijna alle massamigratie gedwongen migratie is. Als gevolg van falend populatiebeleid en grenzeloze globalisering dreigen overheden ook vandaag grote groepen eigen burgers te ontheemden. Het Openbaar Ministerie zou daarom niet de uitspraak „minder Marokkanen”, maar de oproep tot meer migratie moeten vervolgen. Hollandse boeroes Bij wijze van experiment verhuisden in 1845 ongeveer 400 Oost-Nederlanders naar Suriname. Hoge heren hadden vanachter hun bureaus besloten dat deze armoedige Drentenaren en Gelderlanders elders maar een leven moesten zoeken. De verschoppelingen zouden zich boeroes gaan noemen. Ze werden rasechte Surinamers.

De Arabieren, de hoeders van de islam met haar anderhalf miljard aanhangers, weten dat hun olie ooit zal opraken. Dan verdwijnt hun enige bron van inkomsten, omdat Arabische landen verder niets produceren wat de wereld nodig heeft. Maar om de islamitische macht op het wereldtoneel veilig te stellen, moeten Arabische leiders op zoek naar een nieuwe inkomstenbron. Die bron werpt Europa hen gewillig voor de voeten: een vergrijzend, economisch verzwakt en in slaap gevallen continent bewoond door naïeve sukkels. Als nú niet het moment is om Europa te veroveren, wanneer wel?

De VN schat dat de Afrikaanse bevolking tegen het eind van deze eeuw tot 4,4 miljard individuen zal groeien, meer dan een derde deel van de gehele wereldbevolking. Ondanks zijn etnisch diverse volkeren zal Afrika niet alleen ‘s werelds grootste consumentenmarkt worden, maar mogelijk ook de grootste leverancier van goedkope arbeid aan de ontwikkelde wereld. Een over het hoofd geziene vraag echter is of Afrikaanse volkeren zich gewillig zullen onderwerpen aan zo’n secundaire rol, of er in plaats daarvan misschien voor zullen kiezen de wereld te voet te veroveren.

In veel westerse landen blijven bij de integratiedebatten die er woeden een aantal ‘oer’-vooroordelen systematisch onuitgesproken. Het eerste is dat vooroordelen die we over andere mensen hebben altijd over uiterlijkheden zouden gaan. We zouden mensen discrimineren vanwege een andere huidskleur, afkomst, tongval, kleder- of haardracht. Maar dat is een drogreden, want de meeste vooroordelen gaan niet over uiterlijkheden, maar over gedragingen. En veel mensen baseren zulke vooroordelen op eigen waarnemingen.

In een debat met Afro-Caribische Nederlanders beweerde Lodewijk Asscher afgelopen augustus in zijn hoedanigheid als vicepremier dat „Zwarte Piet heel snel zal veranderen en verdwijnen.” Dergelijke sentimenten herhaalde de vicepremier voor de NOS („Asscher wil af van kwetsende Zwarte Piet”) en op zijn persoonlijke Facebook-account. In de Tweede Kamer voorzag Martin Bosma (PVV) hem terecht van weerwoord. De vader van mijn moeder vocht in 1940 als soldaat mee met de Slag om de Grebbeberg. Mijn andere opa legde zijn functie als lid van de Provinciale Staten Noord-Brabant neer, waarop de nazis hem veroordeelden tot een gevangenisstraf in Scheveningen. Hij kocht zich na zes maanden vrij.

Het verdrag met Oekraïne zet onze vrede op het spel Volkskrantredacteur Bert Lanting las het associatieverdrag van de Europese Unie met Oekraïne. Het grootste deel van het verdrag gaat “voornamelijk over handel”, dus vond hij er „niks mis mee. Wel met wat het nee-kamp ervan maakt.” De redacteur gaat er naïef van uit dat partijen altijd de letter van de wet zullen volgen. Maar het handelsverdrag opent juist de deur oor Oekraïne om haar economische banden met Rusland goeddeels doorsnijden. Het verdrag belichaamt de economische ‘Anschluss’ van Oekraïne met de EU, een stap bedoeld om Rusland te verzwakken. Hoe zullen Poetins haviken reageren op een dergelijke provocatie? Net als Lanting beantwoorden de ja-kampers die vraag niet. Het verdrag roept nog meer verontrustende vragen op. Waar gaat het deel dat niet over handel gaat dan over? Dat gaat over militaire samenwerking met Europese legers, bijvoorbeeld. Waarom mocht de Oekraïense bevolking zich niet democratisch over het verdrag uitspr...